Nikki Erlick

Niezwykle oryginalna, nieszablonowa, pionierska powieść o ludziach, którzy pewnego marcowego poranka stanęli przed dylematem. Otworzyć czy może pozostawić zamknięte swoje pudełko, w którym jest sznurek, ukazujący miarę życia? Narracja poradzona z kilku perspektyw, Niny, Maury, Bena, Amie, Javiego oraz kilku innych. To poprzez ich postacie widzimy jak sznurki namieszały w życiach wszystkich ludzi, na całym globie. Decyzje rządów na całym świecie oraz postawę ludzi wśród tak surrealistycznej rzeczywistości, nie sposób odebrać bez emocji, niedowierzania, współczucia. Akcja ze sznurkami jest bardzo dynamiczna, co bezustannie wprawia czytelnika w zaskoczenie. Obserwujemy jak sznurki od sprawy indywidualnej po rozporządzenia masowe, namieszały w życiu ludzi. To interpretacja naszego życia w „niemożliwym wydaniu”. Sznurki zaraz obok segregacji klasowej ze względu na płeć zaczęły dyktować możliwość zajmowania wysokich stanowisk, adopcji. Krótkosznurkowcy szybko zaczęli budzić lęk w opinii publicznej, jako ci zdesperowani. Na świecie powstawały liczne fora internetowe, teorie, które miały wyjaśnić znaczenie sznurków. Bardzo szybko sznurki dały szanse uprzywilejowanym - długosznurkowcom, wkroczenie w życie tym z krótkimi sznurkami. Dylematy przed którymi stają zwyczajni ludzie są bardzo podobne do naszych. Od decyzji absurdalnych po zupełnie naturalnych. Manipulacje mieszają się z dobrem, nadzieją i wiarą. Jedno było pewne bez względu na to jaki sznurek byś otrzymał w dalszym ciągu jesteś takim samym człowiekiem. Banalne czyż nie? A jednak przyglądając się swojemu życiu, można dostrzec niesamowicie wiele podobieństw. Miara życia to w zupełności książka, która pozostanie w mojej pamięci na bardzo długo.